ZALMAN Z9 U3

Test modelu Z9 po liftingu

Jakiś czas temu testowaliśmy dla Was obudowy firmy ZALMAN, model Z11 Plus i nieco wcześniej Z9. Jako że „zet dziewiątka” okazała się strzałem w dziesiątkę i została okrzyknięta jedną z najlepiej sprzedających się obudów, producent postanowił odświeżyć ją, poprawić kilka mankamentów i wprowadzić do sprzedaży nowy model. Z9 U3 to skrzynka, której cena nie jest wygórowana, a zapewnia osiągi spotykane w droższych konstrukcjach. Chcecie dowiedzieć się więcej? Zapraszamy do lektury!

Wyposażenie i wygląd

ZALMAN Z9 U3 do naszej redakcji dotarł w szarym kartonie średnich rozmiarów. Niestety, z racji tego, że nie był on już w najlepszej kondycji, postanowiliśmy nie robić jego zdjęć, a jedynie opisać jego zawartość. Na jednym z boków możemy znaleźć tabelę ze specyfikacją techniczną. Drugi bok zdobi druk z czarnym zdjęciem obudowy.

Wyposażenie, które otrzymujemy od producenta, zostało ograniczone do najpotrzebniejszych elementów. W jego skład wchodzą:

• śrubki montażowe,
• przedłużka kabla 8-pin,
• instrukcja obsługi,
• opaski zaciskowe,
• antywibracyjne podkładki dla dysku.

Względem Z9, obudowa nie zmieniła się prawie wcale. Mamy tutaj analogiczną sytuację, jak w przypadku CM StormStrykera i Troopera. W obu poczyniono zmiany raczej kosmetyczne. Z9 U3 odróżnia się od swojego pierwowzoru przede wszystkim boczną ścianką, a konkretnie umieszczonym na niej oknem z pleksi. Inną zmianą jest dodanie na przednim panelu segmentowego wyświetlacza temperatury, podłączonego do sondy, którą można umieścić niemal w każdym zakamarku obudowy. Dodatkowo mamy możliwość regulacji prędkości obrotowej wentylatorów zainstalowanych w standardzie.

W stosunku do poprzednika, Z9 U3 różni się jeszcze jedną rzeczą. Spostrzegawcze osoby pewnie zauważyły, że element ten także znajduje się na przednim panelu. O co chodzi? Oczywiście o dwa gniazda USB 3.0. W modelu Z9 mieliśmy do użytku cztery takie złącza, ale wykonane w starszej technologii – USB 2.0.

Tył obudowy nie wyróżnia się niczym szczególnym. Żadne zmiany tutaj nie zaszły, a więc tak jak wcześniej do wykorzystania mamy siedem zaślepek portów kart rozszerzeń, dwa otwory do poprowadzenia węży chłodzenia cieczą, biały wentylator o średnicy 120 mm. Miejsce przeznaczone na zasilacz standardowo już jest ulokowane na dole obudowy. Ot, zwykła, niedroga konstrukcja dla mas.