Alpha Polaris

Thriller klasy D

Mało jest obecnie filmów, które – aspirując do miana horrorów/thrillerów – w pełni spełniałyby pokładane w nich nadzieje i wywoływały zimny dreszcz strachu spływający po plecach oglądającego. Z grami jest chyba jeszcze trudniej, dlatego podziwiać należy deweloperów, którzy biorą się za tworzenie tytułów z myślą o osadzeniu ich w strasznych klimatach. Słowa uznania należą się Turmoil Games za podjęcie rękawicy. Na tym jednak gratulacje się kończą, bowiem pierwsze dziecko tego fińskiego studia – Alpha Polaris – nie należy do projektów udanych. Gdyby ta gra była filmem, zapychano by nim ramówkę telewizji publicznej lub puszczano w najmniej popularnych stacjach komercyjnych długo po północy.

Wprowadzenie – zarys fabularny

Przygoda w grze rozpoczyna sie pewnego mroźnego poranka na Grenlandii, gdzie poznajemy głównego bohatera – norweskiego biologa Rune Knudsena. Przebywa on na stacji badawczej Alpha Polaris, która należy do amerykańskiego koncernu zajmującego się wydobywaniem ropy naftowej. Spytacie: co zaangażowany ekologicznie naukowiec robi w jaskini krwiożerczego lwa niszczącego środowisko? Odpowiedź jest prosta, Knudsen stacjonuje na Grenlandii ponieważ tutaj ma idealne warunki do tworzenia swojej pracy doktorskiej, w której opisuje prowadzone przez siebie badania niedźwiedzi polarnych.

Choć mroźny klimat koła podbiegunowego nie sprzyja grupowym wyjazdom w te miejsce, na Alpha Polaris spotkamy też innych ludzi. W tym mocno ograniczonym gronie (wiadomo, dostęp) znajdzie się miejsce dla technika Ala Shaumanna, pani mikrobiolog Novy Anawak i irlandzkiego „chłopca od wszystkiego” Teda „Tylly’ego” Creana. Cała grupa pozostaje na usługach tajemniczej, ropożernej korporacji. Wiodą oni spokojne, badawcze życie na Grenlandii oddając się swoim codziennym obowiązkom. Wszystko zmienia się pewnego dnia, kiedy znalezisko o wyraźnie antropologicznej wartości zmieni rytm ich zwyczajnej egzystencji. Tajemnicze i na pewno nie ziemskie moce mieszają w ich głowach, podsuwając coraz to mroczniejsze wizje, a zły duch dawnego plemienia stara się skrócić ich życie w dość bezceremonialny sposób. Przechodzi Was zimny dreszcz? Niepotrzebnie. Po w miarę chwytliwym wątku fabularnym przyjrzyjmy się typowo growym wartościom. Obiecuję, że tętno się Wam wyrówna.