Total War: Shogun 2 Zmierzch Samurajów

Ostatni zryw japońskich wojowników

Bushido w praktyce

Tym, co tygrysy lubią najbardziej w Total War, są bitwy. W Zmierzchu Samurajów oczywiście ich nie zabraknie. O ile w podstawowej wersji gry mieliśmy do czynienia głównie z bronią białą i walką w zwarciu, o tyle tutaj znacznie częściej będziemy korzystali z usług strzelców, armat i innych cudów ówczesnej techniki. Tradycyjne jednostki są w zdecydowanej mniejszości, co troszkę rozczarowuje, bo bitwy z udziałem strzelców i artylerii oraz odzianych w ciężkie zbroje wojowników są niezwykle efektowne.

Mechanika bitew jest zatem znacznie bliższa temu, co widzieliśmy w innych tytułach serii, jak Napoleon czy Empire. Ba, całość idzie jeszcze dalej, bo okres, w którym toczy się gra, obfituje w takie siejące zagładę urządzenia, jak działko Gatlinga czy morskie pancerniki. Uparcie wierzący w skuteczność katany generałowie mogą mieć zatem problemy z oswojeniem się z faktem, że obecnie będzie ona znaczyć właściwie tyle, co nic.

W porównaniu z innych grami serii, w których widzieliśmy broń palną, Zmierzch Samurajów oferuje znacznie ulepszoną grafikę. Wiele elementów zostało dopracowanych i wzbogaconych o specjalne efekty, jak dym wydobywający się z luf czy wybuchy. Wszystko to sprawia, że widok ścierających się ze sobą armii przy dużym zbliżeniu ogląda się niemalże jak dobry film. I aż żal ściska serce, gdy musimy oddalić kamerę, by wydać kolejne rozkazy, bo nasza konnica jest właśnie wybijana do nogi (a właściwie do kopyta).

Bardzo efektownie wyglądają też starcia na morzu. Z tym że tutaj nierzadko pojawiają się problemy związane z początkową odległością jednostek obrońców od atakujących. Trochę trwa oczekiwanie na dopłynięcie jednych do drugich, a gracz w tym czasie może jedynie to obserwować i snuć plany doszczętnej eliminacji wrogiej floty. Wynagradzają to jednak eksplozje i inne efekty, jakich wówczas możemy stać się świadkami. Satysfakcja z posłania przeciwnika na dno – gwarantowana. Mało tego, naszych okrętów możemy też użyć do bombardowania nadbrzeżnych miast, by zwiększyć skuteczność szarży formacji lądowych. Słowem, wojna totalna!