Total War: Rome II – Hannibal u bram

Po bardzo udanym dodatku Cezar w Galii studio Creative Assembly przygotowało kolejne rozszerzenie. Nowe DLC do Total War: Rome II, zatytułowane Hannibal u bram, przedstawia wydarzenia okresu drugiej wojny punickiej. Jak wypada starcie historii z wirtualną rzeczywistością?

Hannibal u bram to drugie DLC do Total War: Rome II zawierające oddzielną kampanię dla jednego gracza. Po prowadzeniu wojsk Juliusza Cezara w jego najsłynniejszym podboju, Creative Assembly wybrało kolejny bardzo ważny i znany fragment historii rzymskiego imperium. Tym razem cofamy się do czasów II wojny punickiej, która prowadzona była w latach 218–202 przed naszą erą i stanowiła jeden z najciekawszych fragmentów starożytnej historii – idealnie nadający się do odwzorowania w grze strategicznej. Starcie dwóch  potęg tamtego okresu, Rzymu i Kartaginy, prowadzonych przez genialnych dowódców: Hannibala oraz Scypiona, stanowi bowiem niemal gotowy scenariusz rozgrywki.  

Zgodnie z oczekiwaniami, mapa kampanii została mocno przebudowana. Skupiono się na basenie Morza Śródziemnego – Italii, Afryce Północnej, Hiszpanii i południowej Galii. Oczywiście świat przedstawiony jest dużo dokładniej, dzięki czemu umiejscowiono o wiele więcej osad w stosunku do głównej kampanii.

Rozpoczynając rozgrywkę, zarówno Rzymem, jak i Kartaginą, od razu w oczy rzuca się system protektoratów. Zgodnie z realiami historycznymi Rzym nie posiada bezpośrednio kontroli nad całą Italią: na północy od Lacjum istnieje podporządkowana Liga Etruska, na południu państwo Samnitów. Podległe Kartaginie są niektóre państwa hiszpańskie i afrykańskie. 

Bardzo dobrze prezentuje się wyraźnie poprawiona dyplomacja. Ciekawym pomysłem jest wprowadzenie oddzielnego drzewka technologicznego dla dyplomacji. Po odblokowaniu odpowiedniej „technologii” otrzymujemy bonusy do stosunków dyplomatycznych z ludami italskimi, galijskimi, hiszpańskimi i na końcu afrykańskimi. Dzięki temu można sprawnie stworzyć potężny sojusz unikając wojen z małymi plemionami. Trzeba jednak pamiętać, że podległe państwa mają swoje ambicje i czasami zrzucają zależność, a nawet wypowiadają wojnę. Mimo wszystko takie zdarzenia są rzadkie – zazwyczaj podpisywane porozumienia są trwałe i możemy odczuć pomoc sojuszników.