Risen

Po prostu nowy Gothic

Bez nauczyciela nie ma awansu

Niemal identyczny jak w przypadku Gothica jest też system rozwoju postaci. Na początku nie mamy możliwości wybrania bohatera, gdyż decyzję tę podejmują za nas scenarzyści. Jednak to, kim pod koniec przygody będzie bohater, zależy już wyłącznie od gracza. Tak jak w większości gier cRPG, za wykonywanie zadań i pokonywanie przeciwników otrzymujemy punkty doświadczenia. I po zdobyciu odpowiedniej ich ilości awansujemy na kolejny poziom oraz otrzymujemy punkty nauki. Co jednak typowe dla produkcji spod znaku piranii, nie ma tu mowy o sytuacjach, w których nagle w środku głuszy nasze ciosy mieczem stają się silniejsze, a my sami doznajemy olśnienia i opanowujemy na przykład sztukę wykuwania broni. O nie. W Risenie, najpierw musimy znaleźć nauczyciela, który będzie w stanie uczyć nas upragnionych umiejętności (czyli sam będzie je miał dostatecznie dobrze rozwinięte) i będzie chciał to robić. A potem trzeba mu jeszcze za to zapłacić.

Nieco inaczej niż w większości cRPG-ów (za to identycznie, jak w przypadku serii Gothic) wygląda też wybór klasy i awansowanie w ramach niej. Nie możemy tu, wzorem gier opartych na systemie Dungeons & Dragons, swobodnie wybierać swojej klasy i przy każdym awansie decydować, w jakiej profesji się szkolić. W Risenie o wyborze klasy decyduje nasza przynależność do któregoś z trzech "obozów" – bandytów, magów lub Wojowników Zakonu. Awansowanie w hierarchii każdej z tych społeczności ma zaś miejsce po wykonaniu pewnych, z góry ustalonych, kluczowych zadań. Awans ten, oprócz prestiżu, daje nam możliwość zakupu lepszego pancerza i dostęp do kolejnych zadań. Dzięki temu zabiegowi jako gracze bardziej zżywamy się z naszym obozem i należącymi do niego ludźmi. Widzimy bowiem, jak nasze działania stopniowo zbliżają nas do początkowo nieufnych kompanów. System ów sprawdza się w Risenie równie dobrze, jak sprawdzał się w Gothicach.