News

Co o IRC-owym bocie wiedzieć należy?

Wiele osób posiadających dostęp do internetu, godzinami przesiaduje na czacie portalu Onet.pl, sądząc, że jest to jedyne tego typu miejsce. Jednak istnieje mechanizm dużo starszy od “Onet Czat”, a nawet od samego portalu, a jest nim IRC (Internet Relay Chat).

Na kanałach IRC-owych tysiące ludzi rozmawia godzinami. W sieci IRC panuje pewna hierarchia: pierwsza osoba, która wejdzie na dany kanał otrzymuje flagę operatora (operator ma prawa wyrzucania z kanału, nadania “bana” - zakazu wejścia na kanał - i wiele innych), natomiast każdy następny internauta jest zwykłym użytkownikiem. Nie będę tu opisywał dokładnego działania bohatera naszego artykułu. Opowiem natomiast o "zabawkach" IRC-owników - o botach. Uruchomić je może niemal każda osoba, chcąca, by na jego kanale panował porządek. Poniżej przedstawiam opis uruchomienia czegoś takiego.

Po pierwsze, aby bot mógł być cały czas aktywny na serwerze IRC, jakiś komputer musi być w tym czasie włączony i podłączony do internetu, dlatego najlepiej zamówić sobie tzw. konto shellowe. W internecie działa wiele firm hostingowych, które za niewielką opłatą udostępnią nam stosowne konto. Gdy je posiadamy, możemy śmiało zabrać się za "stawianie" bota. Musimy teraz ustalić, do czego będziemy go wykorzystywali. Jeśli chcemy, by był atrakcją kanału, która będzie bawić użytkowników, to najlepszym wyborem będzie eggdrop. Jest on co prawda powolny, ale ma duże możliwości rozszerzenia o skrypty TCL. Skrypty te umozliwiają np. przywitanie danego użytkownika odpowiednim tekstem, bądź prowadzenie statystyk aktywności użytkowników na kanale. Natomiast jeśli zależy nam na ochronie kanału, to powinniśmy skorzystać z botów void, diverse lub averse. Są to kolejne przeróbki eggdropa. Osobiście polecam averse – jego największą zaletą jest duża szybkość.

Jednak pojedyńczy bot nie wystarczy do pełnej ochrony kanału i potrzebne jest wtedy skonfigurowanie botnetu - sieci botów. Mały kanał nie potrzebuje więcej niż ośmiu botów, z czego jeden będzie main botem (botem "dowodzącym"), z którego można wydawać polecenia do całego botnetu.

Po wybraniu bota bierzemy się do instalacji. Kody źródłowe można pobrać za darmo z internetu. Znajdziemy je na stronach autorów lub w dziale Download. Najlepiej je ściągnąć bezpośrednio na konto shellowe - używa się do tego komendy wget, np. wget www.pccentre.pl/download/path/to. Następnie archiwum z kodem należy rozpakować linuksowym poleceniem tar, np. tar -zvxf eggdrop.tar.gz. Więcej informacji na temat rozpakowywania można uzyskać wpisując tar -help. Po rozpakowaniu eggdropa rozpoczynamy konfigurację i kompilację, natomiast w przypadku botów void, diverse i averse należy jeszcze dopisać permownera.

Permowner to użytkownik w bocie, którego nie można usunąć - słowem jest na stałe. Ma on wszystkie możliwe uprawnienia. Dopisuje się go w pliku src/main.c w linijce char owner[121] = nick. Oczywiście nie musi to być jedna osoba. Może tam zostać zapisanych kilka nicków.

Teraz pora na przedkompilacyjną konfigurację - wykonujemy ją poprzez wpisanie ./configure w konsoli (wcześniej musimy przejść do katalogu, do którego rozpakowaliśmy bota, wpisując np. cd /home/mac/eggdrop). Po konfiguracji, która wykona się automatycznie, pora rozpocząć kompilację. Rozpoczynamy ją, wpisując polecenie make. Teraz do pracy rusza kompilator, dzięki któremu kody źródłowe zamieniane są w naszego bota. Kompilacja potrwa kilka minut – jej długość zalezy od sprzętu posiadanego przez firmę, z której usług korzystamy.

Po kompilacji należy zabrać się za konfigurację bota. Twórcy tego typu narzędzi zamieszczają przykładowy plik, który należy uzupełnić swoimi danymi. Możemy go edytować przy pomocy polecenia pico nazwa_pliku, np. pico eggdrop.sample.conf. Mamy możliwość ustawienia w nim m.in. nicka bota, jego miejsce w botnecie oraz portów, przy pomocy których będzie można łączyć się z nim. W eggdropie dodatkowo trzeba ustawić kanał i opcje bota. Niestety, jest z tym trochę pracy, ale jeśli przeczytamy opis w przykładowym pliku konfiguracyjnym, nie powinny wystąpić żadne problemy. Przykładowe pliki konfiguracyjne bota umieszczone są w dziale Download.

Gdy plik jest gotowy, możemy w końcu uruchomić bota. Przy pierwszym uruchomieniu należy podać parametr -m, np. ./eggdrop -m eggdrop.sample.conf. Przy kolejnych wystarczy wpisać ./eggdrop eggdrop.sample.conf. Po uruchomieniu bota możemy się z nim połączyć z domowego komputera za pomocą usługi telnet. Gdy pierwszy raz jesteśmy z nim połączeni, musimy wysłać do niego "wiadomość powitalną” - w przypadku eggdropa jest to słowo hello. Gdy korzystamy z voida, averse lub diverse wpisujemy void-, averse- lub diverse- - w zależności, z którym botem mamy do czynienia.

Zgłoś błąd